Eens in de paar weken draait een team crisisdienst in het crisishuis.
Het crisishuis was een huis waar mensen in psychische nood terecht konden. Het huis was zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag open.
Karlijn en ik hebben de 48 uurs dienst in het crisishuis. De eerste dag gaat met de bekende hobbels en bobbels. Bekende personen komen langs. Enkelen daarvan hopen op bepaalde medicatie. Het antwoord is nee. Echter weerhoud het hen er niet van om het bijna dagelijks te proberen.
Onbekenden komen ook langs. Het merendeel is man.
Het is vroeg in de avond en er komt een voor ons onbekende man binnen. Hij stelt zich voor als Maarten. Hij maakt een gespannen indruk. Maarten geeft aan bekend te zijn met schizofrenie met psychotische perioden. Het gaat niet goed met hem. Karlijn vraagt wie zijn behandelaar is en neemt ondertussen contact op met de dienstdoende psychiater.
In afwachting van de psychiater geven we Maarten wat te drinken en vragen we de kok om Maarten een maaltijd te geven. Ik regel een bed voor hem. De psychiater komt langs, onderzoekt Maarten en geeft aan dat hij het verstandig vindt dat Maarten bij ons blijft voor de nacht. Morgenmiddag komt hij Maarten halen om hem naar de PAAZ te brengen.
De volgende ochtend we zitten in ons kantoor wat administratieve taken af te handelen. Het is een rustige nacht geweest.
Dan ineens gegil en veel geschreeuw. We gaan direct op het geluid af.
Maarten heeft kans gezien om in de keuken te komen. Als we de keuken binnenkomen zien we Maarten nog staan. Slechts gekleed in een T-shirt. Zijn handen vol bloed, een broodmes en een penis op de grond.
Hij heeft met een broodmes zijn penis afgesneden. We roepen direct de ambulance op en verlenen eerste hulp. Maarten is apathisch. De ambulance arriveert en brengt Maarten met grote spoed naar het ziekenhuis. Operaties volgen en hij overleeft het.
Omdat we Maarten "kennen" krijgen we hem als cliënt erbij in onze caseload. We bezoeken hem thuis en hebben regelmatig overleg met zijn behandelaar.
Op een dag wordt er niet open gedaan. Met de sleutel betreden we het huis en roepen zijn naam. Geen reactie.
Karlijn vind hem als eerste. Maarten zit een de eettafel. Hij heeft zijn polsen doorgesneden.
Het leven was voor Maarten zo zwaar dat hij zijn leven heeft beëindigd.
Requiescat in pace.
Reactie plaatsen
Reacties