De vlag kan uit.
Diploma gehaald. Op naar een werkzaam leven.
Wilde ik altijd al de psychiatrie in? Nee. Als kind was ik een stoere politieman, heldhaftige brandweerman of onverslaanbare militair. Natuurlijk ook ingegeven door de series van destijds zoals De man van zes miljoen, Baretta, Mash en Sandokan.
Op een vakantie in Nederland, ik was destijds 15 jaar, zag ik een gezin waarvan de vrouw “rare” dingen deed die mij fascineerden. Zoals kleding wassen in de toiletpot. Daar ontluikte mijn interesse voor de menselijke geest. Dus uiteindelijk de opleiding verpleegkunde B gedaan. Later ben ik psychologie gaan studeren.
Tijdens de opleiding veel geleerd. Hoe je het beste een pop kan reanimeren bijvoorbeeld.
Let wel; dat waren echt belangrijke lessen! Oefenen en voorbereiden zijn belangrijke zaken. In het “eggie” is het ook echt heel ECHT.
Achteraf heel gek dat er tijdens de opleiding heel weinig les is geweest over agressie en de dood.
Dit zijn zaken waar ik een paar jaar later pas op voorbereid werd via cursussen. Maar alleen omdat ik in een ander team ging werken. Leren zoals wat er gebeurt met een lichaam na overlijden. Klinisch gezien heel interessant. Echter een cliënt vinden waar rigor mortis (lijkstijfheid) plaatsvind of waar livor mortis (paarsachtige lijkvlekken) zich reeds hebben gemanifesteerd is een ander verhaal. Een lichaam wat een week of langer ligt ruikt bijzonder onplezierig (en dan druk ik mij nog heel zacht uit).
Dat een lichaam ook kan exploderen vanwege de druk door de aanwezige gassen, moesten mijn collega en ik helaas op locatie ontdekken. Niet dat we de explosie gezien hebben maar wel de gevolgen ervan…
De kleuren, het zien en de geuren is iets wat geen enkele theoretische cursus je kan laten ervaren. Ook het meemaken van het afvoeren van een lichaam waarbij bepaalde lichaamsdelen in de juiste stand gedrukt moeten worden kan verteld worden maar de ervaring is geheel iets anders.
Verbaal en fysiek geweld zijn ook zaken waar je voor kunt trainen maar het meemaken is een andere orde.
Volwassenen of kinderen vinden…..een wereld van verschil.
Een volwassen vrouw zien met een blauw oog en blauwe plekken op de arm veroorzaakt door haar man is afschuwelijk.
Een kind van 5 jaar oud met een blauw oog en blauwe plekken op de arm veroorzaakt door een ouder zou net zo afschuwelijk moeten zijn maar dat is het niet. Het gaat gevoelsmatig verder dan dat. En dat gaat ook op voor seksueel misbruik en het vinden van levenloze lichamen. En als hulpverlener moet je er zijn voor het slachtoffer. Echter, de keren dat ik in gedachten de dader op middeleeuwse wijze gestraft heb tot het leven uit het lichaam glijd zijn niet meer te tellen.
Reactie plaatsen
Reacties