Sabine en Jochem zijn vijftien jaar getrouwd en respectievelijk 36 en 37 jaar oud.
Het stel heeft drie kinderen. Alle drie zijn uit huis geplaatst en wonen samen in een pleeggezin.
Onder begeleiding mogen de kinderen hun ouders eens per twee weken een uur zien en spreken.
Echter alleen als de kinderen dit willen.
Sabine en Jochem zijn volledig uit de ouderlijke macht gezet.
Zowel Sabine als Jochem hebben een ernstige alcohol en drugs verslaving.
Bij ons bezoek is Sabine onaanspreekbaar. Ze ligt halfnaakt op de bank en is volkomen high.
Jochem heeft flink gedronken en praat met dubbele tong. Ook heeft hij wat gebruikt zegt hij.
Op de salontafel staat een aangebroken blok cake (later blijkt dat het spacecake was).
Jochem vraagt of een stukje cake willen hij neemt wel want hij heeft honger.
We bedanken voor het aanbod en slaan het vriendelijk af. Jochem lijkt het niet echt te horen.
"Even naar de keuken mes en bordjes pakken" zegt hij.
Eenmaal terug in de woonkamer loopt hij langs Sabine en steekt volkomen onverwacht meerdere keren op haar in waarbij hij schreeuwt dat de duivel weg moet.
Karlijn en ik rennen op hem af.
Ik haal uit en sla hem bewusteloos. We roepen direct een ambulance en politie op. Ondertussen doen we wat we kunnen om het bloeden te stelpen.
Bij aankomst politie en ambulance leeft Sabine nog.
Ondanks alle inspanningen van de chirurgen overlijd Sabine op de operatietafel.
Na onze verklaring kunnen we gaan. Jochem wordt meegenomen voor verhoor en zal later te horen krijgen dat hij celstraf met TBS krijgt.
Ongeveer twee maanden later krijg ik een oproep om mij te melden bij het politiebureau in verband met een aangifte tegen mij.
Eenmaal in een verhoorkamer krijg ik te horen dat Jochem aangifte tegen mij heeft gedaan wegens excessief geweld.
Jochem eist schadevergoeding en excuses. Tegen de rechercheur meld ik dat excuses er nooit zullen komen.
De hele zaak komt bij de officier van justitie. Deze heeft de verklaringen van zowel Karlijn als de politie, als het ambulancepersoneel gelezen. Gezien de situatie krijg ik geen straf of geldboete maar wel een waarschuwing.
Jochem laat het er niet bij zitten. Dat wil zeggen; zijn advocaat niet. Ruwweg drie maanden na de uitspraak van de Officier van Justitie valt er een brief op de mat van het Medisch Tuchtcollege. Om een lang verhaal kort te maken: na bijna zeven maanden oordeelt het college de klacht ongegrond.
Hierna hoor ik niets meer. Karlijn echter wel! Tot op heden was zij niet in beeld bij Jochem. Nu wordt haar ten laste gelegd dat zij niet adequaat heeft gereageerd op de situatie en dat het feitelijk haar schuld is dat Sabine is overleden!
Zowel justitie als het Medisch Tuchtcollege gaan hier niet in mee. Een goede negentien maanden na het overlijden van Sabine is er eindelijk rust. Jochem richt zich nu op het terugkrijgen van zijn kinderen en de voogdijschap.
Reactie plaatsen
Reacties