De Bom

Gevuld met explosief materiaal dat als bestanddeel hoofdzakelijk uit
stress bestaat. Het lontje aan de bom is mijn verbinding met de
buitenwereld. Door de tijd heen ben ik als bom door het leven gerold.
Gezien ik te boek sta als gevaarlijk, heeft men mij regelmatig geïsoleerd
en gepoogd onschadelijk te maken. Men had toen niet in de gaten dat ik
een complexe bom was.
Door het leven rollen werd weer hervat maar de pogingen van het
onschadelijk willen maken, heeft zijn tol geëist. Het lontje aan de bom
(verbinding met de buitenwereld) is voor het blote oog niet meer te zien.
Er zit nog een heel klein stukje lont maar is bijna niet te zien als je er niet
met je neus bovenop staat. De bom heeft krassen en flinke deuken. Als
je het niet zo snel herkent als een bom zou je denken dat het hier om
een aftandse bowling bal gaat, die zijn beste tijd op de bowling baan
heeft gehad.

De bom rolt niet meer goed omdat de deuken en krassen dit
belemmeren. Daarom besluit de bom om zich terug te trekken en het
rollen maar te laten voor wat het is. Maar de bom blijft een bom vol
explosief materiaal, daar is verder niets aan veranderd. Enkele
omstanders die al een tijdje de bom in de smiezen hebben, beginnen zo
langzamerhand te beseffen dat het hier om een complexe bom gaat. Ze
hebben zich verdiept in de gebruiksaanwijzing maar vinden het veel te
ingewikkeld. Het enige wat ze kunnen doen is ervoor zorgen dat de bom
niet afgaat.
Na enige tijd merken ze op dat de bom rare geluiden maakt. Dat baart
hun zorgen en ze besluiten om extra hulp in te schakelen in de hoop dat
men weet hoe men met een complexe bom moet omgaan. De
zogenaamde experts komen met adviezen zonder de bom te hebben
gezien en onderzocht. Adviezen die tig jaren geleden al in de praktijk zijn
uitgevoerd en de bom niet onschadelijk hebben gemaakt.
De omstanders zijn er niet gerust op. Ze weten zeker te weten dat het
hier om een complexe bom gaat en deze bom is een gevaar voor
zichzelf ( kans op spontane zelfontploffing) en voor de ruimte waarin de
bom zich bevindt. De omstanders komen erachter dat de rare geluiden
die uit de bom komen betekent dat het nu om een tikkende tijdbom gaat.
Ze beseffen dat er actie ondernomen moet worden.
Hoe stop je een tikkende tijdbom?
- De bom isoleren zodat het geen direct gevaar kan vormen voor de
nabije omgeving.
- Uitleg verschaffen aan betrokkenen wat een complexe bom
inhoudt en de omgeving erop attenderen dat het om een
gevaarlijke bom gaat.
- Hulp inschakelen van een bom expert die verstand heeft van
complexe bommen. Het ontmantelen van een complexe bom is
precisie werk, moet stapje voor stapje gebeuren en is tijdrovend.
- Voorkomen dat het korte lontje van de bom niet gaat ontsteken in
de ruimte waar de bom zich bevindt. Hiervoor zijn de omstanders
nodig die de bom jaren geleden hebben ontdekt, inmiddels
ervaring hebben opgedaan en hun uiterste best willen doen om de
boel niet te laten escaleren.

Ik hoor mensen al zeggen: “Je kunt een bom toch niet vergelijken met
een mens?”
Mijn antwoord: Waarom niet? Er zijn bepaalde overeenkomsten. Een
bom is gevaarlijk en een mens kan een tikkende tijdbom zijn, dus ook
gevaarlijk. In het geval van een letterlijke bom (een voorwerp) die door
iemand is neergelegd, of een bom die wordt gevonden tijdens een
opgraving, wordt alles in werking gezet om de bom onschadelijk te
maken zodat de bom geen gevaar meer oplevert voor de omgeving. Men
wil voorkomen dat er doden gaan vallen. Men schakelt hiervoor mensen
in die gespecialiseerd zijn in het ontmantelen van bommen. Een bom
wordt soms in speciale omstandigheden gecontroleerd tot ontploffing
gebracht. Eind goed…. al goed.
De mens als tikkende (tijd) bom is een heel ander verhaal. Er wordt niet
altijd alles in werking gezet om de omgeving te beschermen en te
voorkomen dat er doden gaan vallen. Men moet dan maar hopen dat
een tikkende (tijd) bom in menselijke gedaante niet tot zelf ontploffing
komt in een omgeving waar veel mensen zich bevinden. Vaak wordt het
tikkende geluid van de (tijd) bom in menselijke gedaante niet gehoord
omdat het geluid weerkaatst tegen dovemans oren. Als men in het
gunstige geval het tikken wel kan horen dan wordt de (tijd) bom in
menselijke gedaante van het kastje naar de muur gestuurd en
ondertussen gaat het tikken gestaag door.
Tot op een dag de (tijd) bom in menselijke gedaante ontploft. Er vallen
doden. Alles is in rep en roer. Vol afschuw wordt er over en weer gepraat
over deze afschuwelijke gebeurtenis. De vraag die men liever niet wil
horen maar toch gesteld gaat worden is: “Had dit niet voorkomen kunnen
worden?”. Waarop het geijkte antwoord luidt: “ Wij betreuren ten
zeerste dat dit is gebeurd en we zullen hier lering uit trekken. We zullen
er alles aan doen om zoiets in de toekomst te voorkomen”.
Bla…bla…bla…
Het ontmantelen van een (tijd) bom in menselijke gedaante is
specialistisch werk. Dat kost tijd en tijd kost geld. Bijkomend probleem is
het tekort aan specialisten. Gelukkig is er een alternatieve oplossing
waarbij iedereen wordt geholpen namelijk de (tijd) bom in menselijke
gedaante, de omgeving waar de bom zich bevindt en het ontlasten van
werkdruk van de toch al schaarse specialisten. De oplossing is om de
(tijd) bom in menselijke gedaante gecontroleerd te laten ontploffen. De
bom spat in duizenden stukjes uiteen. Het tikken stopt definitief. Het

gevaar is geweken en iedereen kan terugkeren in de rust. Eind goed….al
goed.
Voor de zekerheid wil ik even benadrukken dat mijn laatste stuk
geschreven tekst over de alternatieve oplossing vooral cynisch is
bedoeld.

Ik adviseer om de volgende documentaires te gaan kijken.
 Verward van Jessica Villerius: Complexiteit rondom verward
gedrag.
 Een goede dood van Elena Lindemans: Mensen die niet langer
psychisch willen lijden en vragen om euthanasie.
 Moeders springen niet van flats van Elena Lindemans: Suïcide van
een moeder die al lang psychisch lijdt en niet adequaat is
geholpen.
 Puinhoop van Allard Detiger: Doorgeven van trauma binnen de
familie.
 Kantelpunt van Tobias Druijf en Niels Baardemans: Trauma en
geen vertrouwen meer hebben in de GGZ.
 Wraakprotocol van Caspar Haspels: Wandelende tijdbommen.