Gesprek met en zonder maatwerk

Een gesprek binnen de GGZ zonder maatwerk (fictief)

 Piet = hulpverlener binnen de GGZ.
 Mevr. Jansen = client die lijdt aan CPTSS.

Ik maak geen gebruik van aanhalingstekens in de beschrijving van dit
gesprek.

Piet: Er zijn nog mogelijkheden voor het behandelen van uw CPTSS. Ik
adviseer een opname in TCN. Dit centrum is gevestigd in Vorden. Een
opname duurt 8 dagen.
Mevr. Jansen: Ik kan niet van huis weg. Van huis weggaan en elders
moeten verblijven geeft mij teveel stress waardoor ik extra ontregeld
raak en mijn CPTSS klachten verergeren. Verder kan ik ook niet van huis
weg om praktische redenen. Ik heb namelijk dieren waar ik voor moet
zorgen.
Piet: U zegt bij voorbaat al dat u het niet kan. U loopt al zo lang rond
met uw CPTSS klachten en u geeft aan dit niet meer vol te kunnen
houden. Daarom wil ik u adviseren het toch te proberen. U heeft vast
baat bij deze opname.
Mevr. Jansen: Baat? CPTSS behandelen met een goed resultaat in 8
dagen tijd? Eerlijk gezegd heb ik daar zo mijn twijfels over. Klinkt als een
wondermiddel. Wel bijzonder dat u daar nu pas mee komt.
Piet: Het is een erkende traumakliniek die erom bekend staat mensen
met CPTSS goed te kunnen helpen. Ik begrijp dat u het dus niet wilt
proberen?
Mevr. Jansen: Ik heb u uitgelegd waarom ik het niet kan. Verder heb
ik in het verleden 9 maanden lang behandeling gehad in een
traumacentrum waarbij er geen goede resultaten zijn geboekt. Ik denk
dat u wel begrijpt dat ik daarom geen vertrouwen heb in een ander
traumacentrum dat wel succes gaat boeken en dit zelfs in 8 dagen tijd. U
heeft niet goed naar mij geluisterd en negeert de praktische redenen die
ik ook heb genoemd.
Piet: Oh…u bedoeld dat u voor uw dieren moet zorgen?

Mevr. Jansen: Ja dat bedoelde ik.
Piet: Er zijn vast mensen in uw omgeving die voor uw dieren kunnen
zorgen. Het gaat maar om 8 dagen. Gaat vast lukken.
Mevr. Jansen: Nee dat gaat niet lukken en ik zal u uitleggen waarom
niet. Ik leef vrij geïsoleerd en heb weinig vrienden. Daarbij hebben mijn
honden een rugzakje gevuld met trauma. Ze zijn lastig in de omgang en
ik kan ze daardoor niet zomaar even tijdelijk bij iemand onderbrengen.
Piet: U kunt uw honden ook onderbrengen bij een hondenopvang. Deze
mensen hebben ervaring met honden.
Mevr. Jansen: Ja dat weet ik maar ik kan een hondenopvang niet
betalen. Waar moet ik dat geld vandaan halen?
Piet: Er is vast iets op te bedenken. Waar een wil is, is een weg. Ik
vraag me af of u wel echt aan uzelf wilt werken. Soms moet je gewoon
concessies doen.
Mevr. Jansen: Ik vind de manier waarop u tegen mij praat niet prettig.
Uw manier van kijken is nogal zwart/wit. U neemt mijn argumenten om
het niet te kunnen niet serieus, u bagatelliseert mijn argumenten.
Piet: Ik probeer u te helpen maar ik ervaar van uw kant niet echt
welwillendheid. U staat niet echt open voor een behandeling die u
misschien gaat helpen.
Mevr. Jansen: U gebruikt het woord misschien. Er is geen enkele
garantie dat ik daadwerkelijk geholpen ga worden. Gezien mijn lange
ervaringen binnen de GGZ en daarbuiten, geloof ik dat de kans op
herstel na een opname van 8 dagen in een traumakliniek nihil is.
Piet: U wilt hulp, u wilt beter worden maar u wilt zich er niet voor
inzetten. U zult uzelf toch echt moeten gaan motiveren want zonder
motivatie kunnen we u niet helpen.
Mevr. Jansen: U beschuldigt mij er nu van dat ik geen motivatie heb?
Dus alle behandelingen die ik heb ondergaan en al mijn zoektochten
voor een beter leven gedurende 31 jaar getuigt juist van het hebben van
motivatie en wilskracht.
Piet: Ik krijg vooral de indruk dat u dwarsligt en aangeboden kansen
niet aangrijpt. U heeft waarschijnlijk alle behandelingen onbewust
geboycot. Daarom hebben ze niet geholpen. Of u bent therapie resistent.

Mevr. Jansen: U trekt voorbarige conclusies zonder dat u de tijd hebt
genomen om u in mij te verdiepen.
Piet: Ik weet genoeg van u. Ik heb uw dossier gelezen. Dit gesprek
bevestigt alleen maar mijn vermoedens dat u de boel aan het boycotten
bent.
Mevr. Jansen: Ik ben meer dan alleen mijn dossier. Het zijn moment
opnames en gemaakte conclusies van toen die tijd. In het verleden heb
ik verschillende labels toebedeeld gekregen en daar zijn behandelingen
op toegepast. Nu blijkt dat ik complexe PTSS heb. Dit is voor mij
complex om te hebben en ik begrijp dat de GGZ deze stoornis moeilijk
kunnen behandelen omdat het zo complex is. U legt het nu volledig bij
mij neer. Ik vind dit onterecht. Ik wil graag dat u naar mij luistert maar dat
doet u niet. U gaat met mij een gesprek aan en van te voren heeft u min
of meer al bepaalde conclusies getrokken door het lezen van mijn
dossier. Alles wat ik zeg kets tegen een dikke muur aan. Er is geen
doorkomen aan.
Piet: Gezien de tijd moeten we dit gesprek gaan afronden.
Mevr. Jansen: Oké….en hoe verder?
Piet: Er ligt een aanbod voor u op tafel voor een opname. Het is verder
aan u of u daar gebruik van gaat maken.
Mevr. Jansen: Ik heb in dit gesprek al aangegeven dat ik het niet kan.
Piet: Duidelijk! Ik zal in uw dossier toevoegen dat u deze opname niet
wilt.
Mevr. Jansen: Ik kan het niet, dat is iets anders dan het niet willen. Ik
heb geprobeerd om u dit uit te leggen.
Piet: Ik wil duidelijk tegen u zijn. Ik zie het als niet willen. U geeft
argumenten aan die in mijn ogen oplosbaar zijn maar u weigert naar
oplossingen te kijken.
Mevr. Jansen: Ik ben boos, het lukt me niet om tot u door te dringen.
Piet: Ik ben niet verantwoordelijk voor uw boosheid. Ik heb mijn best
gedaan om te willen helpen. Misschien kunt u thuis eens rustig
nadenken waarom u zo boos bent. Ik kan verder niets meer voor u
betekenen. U kunt altijd de crisisdienst bellen als u het niet meer trekt.
Sterkte met alles.