Fascist

Sylvia is een vrouw van 63 zonder rem. 

Zij heeft een poging gedaan om leeftijdsgenoten geld af te persen. Hiervoor heeft zij van de Officier van Justitie 40 uur taakstraf verrichten.
Ze is gisteren voor de twee keer niet komen opdagen en moet zich nu verantwoorden bij haar reclasseringsambtenaar. Zowel bij haar werk als de eerste oproep bij de reclassering is Sylvia niet komen opdagen.

Om zeker te zijn dat zij er wel heen gaat halen wij haar thuis op en brengen wij haar.
De wandeling naar het kantoor gaat aanvankelijk gemoedelijk. Sylvia verteld allerlei verhalen over het hoe en waarom zij echt niet naar de afspraken kon. Het zijn stuk voor stuk smoezen en ze mag dat straks tegen de ambtenaar zeggen.

Op straat passeert ons een groep kleuters met juffen ons vanuit tegengestelde richting.
Op het moment dat de groep passeert schreeuwt Sylvia heel hard: zoveel lekkere kutjes en ik mag er niet aankomen. Wij staan met recht met onze mond vol tanden. Spreken Sylvia streng toe en bieden onze excuses aan aan de juffen.

Niet veel later passeert ons een Surinaamse vrouw met haar kind.
Op het moment van passeren houd Sylvia de vrouw staande met een vriendelijke stem en zegt  vervolgens op
felle toon tegen haar: Als Hitler zijn grootste werk had mogen afmaken had ik bruintjes zoals jij nooit meer hoeven tegenkomen. Dan was dat hellekind van jou nooit geboren.

Deze dag is voor Karlijn en mij een dag waar we ver voorbij de schaamte zijn.
Formeel spreken we Sylvia streng toe wetende dat het geen zin heeft.
Als zwaktebod hebben we tegen deze verbijsterende vrouw gezegd: “excuses, ze is psychiatrisch patiënt”.
Zelden waren we zo opgelucht dat we een cliënt konden overdragen waarbij we tevens overdracht van hetgeen gebeurd was gedaan hebben..