Jimbo

Een gure koude winterse dag.

Na een goed bezoek aan "tante' Corrie zijn we nu onderweg naar Jim.
Jim woont alleen. Hij zit al jaren thuis. Hij zou graag een relatie willen maar dat lukt niet. Jim heeft pleinvrees. Hij kijkt veel televisie en is kettingroker. Zijn erotische liefde zoekt hij in betaalde liefde.
In huis staan heel veel koperen miniaturen. Het is eigenlijk zijn enige echte hobby. Zelf komt hij niet het huis uit maar familie en vrienden kopen nog wel eens iets voor hem op de rommelmarkt

De deur gaat open en het eerste wat we horen is dat hij zich verveelt. "Ook goedemiddag" zeg ik. Jim kijkt mij geïrriteerd aan.  Gezellig begin van het bezoek. Karlijn praat met hem over zijn verveling. Het is een gesprek wat al zo vaak met Jim gevoerd is. 
Hij wil van alles maar er iets voor doen is niet aan hem besteed. Anderen mogen het doen. 

Nu bevindt zich in  mijn vriendenkring ook een Jim.
Hij heeft de bijnaam Jimbo. Die naam wordt eigenlijk altijd gebruikt.
In antwoord op de vraag van de cliënt zeg ik in een moment van onachtzaamheid: “Als jij je verveelt Jimbo, waarom ga jij je koper dan niet poetsen?”.
Jim staat op, loopt naar zijn koperverzameling en gooit de miniaturen stuk voor stuk hard naar mij toe.
Ondertussen schreeuwt hij: “IK HEET JIM, GEEN JIMBO”. Ook al zijn het miniaturen, ze komen toch behoorlijk hard aan.
Karlijn maant hem tot rust maar dat lukt niet. Ondertussen zijn we naar de voordeur gelopen en gaan de gang op.
De miniaturen worden nog steeds gegooid. Eenmaal in het trappenhuis stopt het gooien.
Jim is weliswaar heel boos maar durft de drempel echt niet over. Hij slaat woest de deur dicht.
Behalve een boze cliënt is de oogst van dit bezoek een kapot horlogeglas van Karlijn en hebben we beide wat blauwe plekken.
Een dikke 40 minuten later gaat onze telefoon. Het is onze zeer gewaardeerde manager: Jim heeft excuses aangeboden voor zijn gedrag en wil graag dat we terugkomen. Liefst vandaag nog want dan kunnen we meteen de miniaturen meenemen die in het trappenhuis liggen.